Τέσσερις ενότητες λόγων του γέροντα παισιου για τη «κατάσταση Κάϊν» που βασανίζει το σύγχρονο άνθρωπο συνθέτουν τον Α' τόμο της σειράς «λογοι» - που εξέδωσαν με τις ευλογίες του ιδρυτή και πνευματικού τους πατέρα, οι μοναχές του Ιερού Ησυχαστηρίου αγιου Ιωάννου του Θεολόγου Θεσσαλονίκης .

Ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος, τον Ιούλιο του 1994, άφηνε στον κόσμο με την κοίμησή του μιά πνευματική κληρονομιά· την διδασκαλία του. Απλός μοναχός, με τα λίγα γράμματα του Δημοτικού Σχολείου, αλλά με πλούσια την κατά Θεόν σοφία,  είχε κενώσει τον εαυτό του για τον πλησίον. Η διδασκαλία του δεν ήταν διδαχή η κατήχηση. Το Ευαγγέλιο το είχε κάνει βίωμά του και η διδασκαλία του πήγαζε  από την ζωή του, που χαρακτηριστικό γνώρισμα της είχε την αγάπη. Είχε μορφώσει «εαυτόν» κατά το Ευαγγέλιο, γι' αυτό πρώτα δίδασκε η μορφή του και ύστερα η ευαγγελική αγάπη και ο φωτισμένος λόγος του. Όταν δεχόταν τους ανθρώπους, με όλες τις ιδιαιτερότητες τους, δεν άκουγε απλώς υπομονετικά τα προβλήματα που του εμπιστεύονταν, αλλά με την αγία του απλότητα και διάκριση έμπαινε βαθιά στην καρδιά τους και έκανε δικό του τον πόνο,  την ανησυχία, το πρόβλημά τους. Και τότε σιγά-σιγά γινόταν το θαύμα· η αλλαγή του ανθρώπου. «Ο Θεός, έλεγε, κάνει το θαύμα, όταν συμμετέχη κανείς με την καρδιά του στον πόνο του άλλου».

*Δεμένο 387 σελίδες